یک - ღ لَحظهـ هـــ‌ ـایِــ خاکِـــ ـستَریــ ღ

ღ لَحظهـ هـــ‌ ـایِــ خاکِـــ ـستَریــ ღ

قـلب ِ من میـلرزد
هر گاهـ و بیـگاهـ که هـوس کنـد ؛
مغـزم مے رود هـمان سمتے کـه بـدتـرین است ،
همـان سمتے که تـو دور مے شوے
مغز من تمام شب هایے کـه تنـهایے بـختک مے شود بـر تـنم ،
مے رود تـا وقتے
بـغض ِ لعنـتے اش
پس از یـک عمر مغـرور و روشن فکر بودن
روے صندلے عقبے ِ تـاکسے اے میـترکد ...
قـلب و مغز من شعـورشان نمیرسد
که
دنـیا جاے کوچـک و کوتـاهے ست ...
بـبین دیـوار هاے دور و بـرم ریـختـه انـد ؛
بـبین چـه بادے مے آید !
بـبین اعتـقاداتـم ،
عشـق هایـم ،
چه قدر بے پـایه تـر از دیـروز مےشوند هـر روز
و تـو هم خـواب شدهـ اے
بـا
بے خـوابـے هـاے ِ مـن ...

مانـدهـ ام چگونـه تـو را فرامـوش کنـم
اگر تـو را فـراموش کنمـ بـایـد ...
سال هایــے را نـیز که بـا تـو بودهـ ام فـراموش کنـم
دریـا را فراموش کنم
و کافـه هاے غـروب را
بـاران را ...
اسب هـا و جادهـ هـا را
بـاید دنـیا را ...
زندگے را ...
و خودم را نیـز فراموش کنم
تـو بـا همه چیز ِ من آمیختـه اے ...!

دستَم را بگیرـی
زیر ِ گوش َم زمزم ـه کنی :
پشت ِ خواب ـهای نا آرام ِ تو
چیزـی بیش ـَز نگران ـی ـهای ِ زنانه نیست ؛
...
دستَت را بگیرَم ـُ
زیر ِ گوشَت زمزم ـه کنَم :
پشت ِ خواب ـهای ِ نا آرام ِ من ،
مـَردی ایستاده
که دیوان ـه وار ،
دوستــَش می دارَم

: ...َ

پاییز است ُ
بساط ِ عاشقانه ـهای ِ
شاعرانه ـی ِ ما
حسابی رو به راه است .
.
.
تو نگاهَم میکنی،
من شعر می شوم ،
دنیــا عشــــــــق ...

دلـمـ تنگ شده براے آن ـهمه
دوستــ داشتن ـهآے از تَـهِ دلت
براے ناز کردنمـ برایتــ
که چــِ گران ناز مــیخریدے
و چه شاد بودمـ که تو تآ همیشــِ
از آنِ منے
براے بانو گفتن هاے قند در دل
آبـــ شدن هاے ـمَن
کهـ من تا ابد عروس تو ـَم
و تــُ همان شاهزاده اے که برایمــ
نهایتـــــے
که در آغوشمـ بگیرے و من با تمامِ
توانمــ ببلعمــ عطر تنتـــ رآ
و ثانیه هاے حضورتــ رآ
براے اکنون
که باید پُر کنمــ این حجم دلتنگے رآ
که چه بد رخ مینمایاند بر لحظه ـهایمـ

کاش تماشایت نمے کردم
و چایے ام را میخوردم .
نمے دانستم عاشقت خواهم شد :
بعد از شنیدن کلمه ے باستانے
« دوستت دارم »

تو رفتـ‌ه اے
و کافـ‌ه هاے تداخل صنفے
پلمب مے شوند
شعر هاے عاشقانـ‌ه
پلمب مے شوند
و هرچـ‌ه بعد از تو بسته مے ماند .
تو رفتـ‌ه اے
بر میگردے
تلخے چاے ـها را از من مے گیری .
آن وقت دیوانـ‌ه ات مے شوم
و برف مے بارد
و برف مے بارد
و برف مے بارد ....