زندگی ات را منوط به بودن ونبودن آدمها نکن

روی پاهای خودت بایست تا تنهایی ات را بیهوده نیابی

و هیچکس را بهترین زندگی ات خطاب نکن...

یادت باشد،آدمها بهترین که خطاب شوند خیالاتی میشوند...

هوابرشان می دارد وتورا به هر جهت که بخواهند می برند...

زندگی ات را که مشروط به دیگران کنی،جایی برای کشف خودت باقی نمی گذاری

آدمها که مهم تلقی شوند تغییرت می دهند...

آن وقت تو میمانی و یک دوگلنگی شخصیت.

یادت باشدکسی بهترین زندگی ات می شود که خودش بخواهد

مبادا عروسک خیمه شب بازی آلت دست دیگران شوی

مگذار زندگی ات محتاج تاییدگرفتن از دیگران باشد

با دهن کجی به تنهایی درونی ات "حفظ ظاهر کن"...

از ترس بی کسی به آغوش های پیش پا افتاده پناه نبر

هر تازه واردی ،رنجی تازه است.

یادت باشد تازه واردها هم از ترس تنهایی به آغوش تو پناه می آورند...

دست تنهایی ات را به سمت هیچکس دراز نکن

تا منت هیچ خاطره ی اشتباهی بر سر بی کسی ات نباشد

جهان از چشم تو نخواهد افتاد مادامی که از چشمهای خودت نیفتاده باشی...

بانو سیمین بهبهانی